Deze eerste dagen van september, nu er weer verse studenten door mijn stad fietsen, dwalen mijn gedachten vaak af naar mijn eigen studententijd. In 2004 toog ik van een klein dorpje in Limburg af naar de grote stad Utrecht. Er was een introductieweek. Ik kan me nog goed herinneren dat ik op de bagagedrager zat van een mede-Limburger, Stefan, die ook in Utrecht ging studeren. We kenden heg noch steg. Gelukkig waren er een paar leuke meisjes met een harde G die ook naar de introductie gingen en de weg wisten. Daar op die fiets voelde ik het. De wind van verandering. Van de jaren des onderscheids, die op me te wachten lagen.

Mijn eerste week als student

Die eerste week meldden Stefan en ik ons aan bij een studentenvereniging, hoewel ik geen idee had wat dat inhield. Mijn ouders waren er fel op tegen, want ze vonden dat ik me op mijn studie moest richten. Toch mocht ik mee op introductieweek. Het was geen ontgroening, zo benadrukte men met klem, dus ik ging ervanuit dat het een leuke week zou worden. Dit viel tegen. We werden de hele week uitgescholden en geintimideerd door studenten in pakken die 's ochtends al bier dronken. Ik werd beveeld om urenlang wespen weg te jagen bij een meisje dat kennelijk heel belangrijk was. Zij was de acquisitor van de vereniging. Ik had nog nooit van dat woord gehoord. Mijn Limburgse compagnon zeulde dagenlang met een schoenenpoetsset rond om iedereens schoenen te poetsen. Ik zei tegen hem: 'Kom Stefan, we kappen ermee. Dit is niets voor ons.' Maar Stefan wilde het afmaken. Daarna zouden we met een opgeheven hoofd kenbaar maken dat we niets met dit gedoe te maken wilden hebben.

In rokkostuum naar het gala

We sloten de ontgroening succesvol af. Plots bleken er toch best leuke mensen bij de vereniging te zitten. We bleven lid en maakten vrienden. Overdag studeerden we, 's avonds dronken we bier in de societeit. Toen het jaarlijkse gala naderde, kochten we allebei rokkostuums en vroegen we een leuk meisje mee als date. Hiervoor moest je op blauw briefpapier met een gouden pen een uitnodiging schrijven. Het meisje nodigde je dan uit voor thee en afhankelijk van wat ze serveerde, wist je of ze je date wilde zijn. Best een grappige traditie. Stefans meisje serveerde taart. Die van mij een sprits, niet eens met chocola. Vlak voor het gala plaatsvond, was er gelukkig een ander meisje dat tegen de traditie in mij uitnodigde. Ik serveerde Limburgse vlaai met zoete abrikozen. De herinneringen zijn minstens zo zoet.